Το ιστολόγιο αυτό ήταν αφιερωμένο στον άνθρωπο που με ενέπνευσε για να το δημιουργήσω. Τώρα είναι αφιερωμένο σε εμένα. Ένα δώρο στον ίδιο μου τον εαυτό...

15.9.10

I KILLED THE PRINCE...


Μην με κοιτάς να φεύγω...
Να κρατήσεις κλειστά τα μάτια σου
και να κάνεις εικόνα όλα όσα ποτέ δε θα ζήσουμε.
Δε νιώθω άσχημα.
Δεν αφήνω κάτι πίσω μου...
Εσύ δεν ήσουν ποτέ δικός μου.
Δεν ξέρω καν, αν έμαθες να ανήκεις τελικά κάπου.
Ένιωσα πολλά,
είπα περισσότερα
και θέλησα ανείπωτα πράγματα.
Στο τέλος πήρα όσα έπρεπε να πάρω...
Δε σε κατηγορώ που δε με ερωτεύτηκες.
Δε σε "χρεώνω" που δεν ένιωσες το δικό μου κυκεώνα.
Εγώ ευθύνομαι...
Επέτρεψα στον εαυτό μου να παρασυρθεί,
να πιστέψει άλλα από αυτά που ίσχυαν,
να νομίζει πως έχει αντοχές.
Εγώ ο ίδιος με "πούλησα"...
Έβαλα στην άκρη το "εγώ" μου και τα "θέλω" μου
και έχασα χρόνο παλεύοντας να επικρατήσω των δράκων που φυλάνε δεσποτικά την καρδιά σου.
Υπερτίμησα τα όπλα μου
και αψήφησα όλα όσα σε κρατούσαν σε απόσταση.
Πρόσωπα και πράγματα.
Δε φταις εσύ που δίπλα σου ένιωσα να γίνομαι κάτι παραπάνω.
Φταίω εγώ που δεν αντιλήφθηκα νωρίτερα
πως το να φεύγεις δεν είναι πάντα δειλία...
Γιατί τώρα το ξέρω...
Μόνο για ένα πράγμα λυπάμαι.
Που πρόλαβες να μου πεις ότι με αγαπάς...
Τουλάχιστον έτσι, ξέρω ότι θα πάψω να σε τρομάζω.
Εύχομαι ο εγωισμός σου να μη σε αφήσει να το διαβάσεις αυτό.
Αλλά αν καταφέρεις να τον αγνοήσεις,
να θυμάσαι μόνο αυτό...
Δε σε αγάπησα ποτέ.
Σε λάτρεψα...
Και σου χρωστάω ευγνωμοσύνη.
Καλή τύχη...




3 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλημέρα!
Δεν φταίμε πάντα εμείς.. κάποιες φορές η καρδιά είναι πολύ πιο δυνατή από τα θέλω μας... και κάνει του κεφαλιού της..
Έλεγχος; Ναι.. αλλά περιορισμένος..
Γι'αυτό είναι εύκολο να την πατήσει κάποιος..
Καλημέρα...

karkinos7 είπε...

Στον παραπάνω του χρόνου ένα στο ακριβώς ίδιο σημείο που περιγράφεται,σαν κλείνεις το συναίσθημα αυτό και την αγάπη μέσα στη ψυχή σου,αρχίζεις και επανέρχεσαι,ελπίζω πολύ καλύτερος απο πρίν!!!
Την Καλησπέρα μου!!!
Πολλά Φιλιά!!!

Γιάννης είπε...

Ηφαιστίωνα, άρχισε να με χαλάει να την πατάω τόσο πολύ με κάτι που δεν έχει αύριο... Κι αφού δε μπόρεσα να αλλάξω το συναίσθημα, αλλάζω το "αίσθημα". Ό,τι μπορεί κανείς...

Καρκινάκο μου, μόνο καλύτερος από πριν μπορείς να βγεις, όταν αντιμετωπίζεις τέτοια ομίχλη... Λίγο ακόμα και επανέρχομαι!

Δύο μεγάλα φιλιά.