ΠΟΝΟΣ Vs ΠΟΘΟΣ

Ξαφνικά γεννήθηκε ο πόθος.

Και μετά ο πόθος μεγάλωσε.

Ένιωσε ασφάλεια και βγήκε έξω.

Κι εκεί γνώρισε κόσμο.

Κι ανάμεσά τους ζούσε κι ο πόνος.

Κι ο πόνος ξεγέλασε τον πόθο.

Κι ο πόθος τον έκανε φίλο του.

Ο πόνος άρχισε να πληγώνει.

Αλλά ο πόθος τον είχε αγαπήσει.

Ο πόθος συγχωρούσε και άντεχε.

Τότε ο πόνος πήρε την απόφασή του.

Ξαφνικά ο πόθος πέθανε.

Σε μία πορεία με αρχή, μέση και τέλος ο πόθος υπάρχει παντού.

Κι όμως... Την τελευταία κουβέντα την έχει ο πόνος.

Γι' αυτό δεν απάντησα στην τελευταία σου φράση.

Για να μοιάζετε...