Το ιστολόγιο αυτό ήταν αφιερωμένο στον άνθρωπο που με ενέπνευσε για να το δημιουργήσω. Τώρα είναι αφιερωμένο σε εμένα. Ένα δώρο στον ίδιο μου τον εαυτό...

5.11.10

ΟΛΑ ΣΕ ΘΥΜΙΖΟΥΝ

Όλα σε θυμίζουν
Το μυαλό μου δε μπορεί
να δραπετεύσει.
απλά κι αγαπημένα.
Η φωνή σου, τα δάχτυλά σου,
το χρώμα που δε σου άρεσε.
Πράγματα δικά σου
Μία κούπα, ένα πουπουλένιο πάπλωμα,
ένα στυλό για να παίζεις...
καθημερινά.
Η σχολή, ένα σου μήνυμα,
το χαμόγελό σου.
Σαν να περιμένουν
Υποσχέσεις, σκέψεις και
"δώρα" που δε θα μοιραστούν ποτέ.
κι αυτά μαζί με εμένα
Κοιτάζω την οθόνη του laptop
και χαζεύω τις φωτογραφίες σου.
να 'ρθεις κι ας χαράξει
Δεν υπάρχει πανσέληνος μακριά σου.
για στερνή φορά.
Θυμάσαι την πρώτη φορά
που χάραξε για εμάς;


Όλη μας η αγάπη
Αυτή που γεννήθηκε από εμάς
κι ο καθένας τη μεγάλωσε μόνος του.
την κάμαρα γεμίζει
Και την καρδιά μου...
σαν ένα τραγούδι
"Θα σ' αγαπώ".
που γράψαμε κι οι δυο.
Κάτι σαν την ιστορία.
Πρόσωπα και λόγια
Όλα σε πλεόνασμα...
και τ' όνειρο που τρίζει
Ο φόβος του ανεκπλήρωτου
ξεπεράστηκε από το ίδιο το
ανεκπλήρωτο τελικά.
σαν θα ξημερώσει
Από το βράδυ που έφυγες;
τι θα 'ναι αληθινό.
Τίποτα...

3 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Καλησπέρα..
μένουν οι αναμνήσεις βρε παιδί.. και είνια σημαντικές.. σίγουρα και το χάραγμα στην καρδιά..

Ανώνυμος είπε...

Yperoxo !

Γιάννης είπε...

@Ηφαιστίωνας
Σίγουρα μένουν. Κι αν κάποιοι λένε πως δε μένουν, τότε τους εγγυώμαι πως κάποια στιγμή, απλώς, ξαναγυρίζουν...
Φιλί.

@Ανώνυμος
Θυμάσαι το τραγούδι "Σαδισμός"; Άκουσέ το ξανά και ξανά...