ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΕΣ

Βάρυνα. Όπως η μουσκεμένη πετσέτα, το γεμάτο στομάχι, το ξεχειλισμένο ποτήρι. Όλα μου μοιάζουν ίδια. Σαν να μην έφυγες. Σαν να μη χάθηκες. Σαν να μην ήρθε ποτέ εκείνη η νύχτα. Σαν να είσαι εδώ... Και απλώς να έχεις σχολή, να βγήκες με τους φίλους σου για μπύρες, να κοιμήθηκες αλλού γιατί ήπιες πολύ, να γνώρισες κάποιον και να τον εμπιστεύτηκες αμέσως. Γενικά... σαν να μην άλλαξε κάτι.

Περιμένω να ακούσω το κουδούνισμα του τηλεφώνου και να δω ένα φακελάκι στην οθόνη, περιμένω να ακούσω τον ήχο της βιντεοκλήσης στο Skype -για πιο επίσημες συνομιλίες-, το συνεχόμενο και ενοχλητικό "νταν" του MSN. Περιμένω να ξαναδώ αριθμούς με πολλά ψηφία, τελείες αντί για ονόματα, πολλές τελείες αντί για λέξεις. Περιμένω μία κούπα με ζεστή σοκολάτα, έναν καναπέ με δύο κουβερτούλες, ένα καλάθι με καθαρές και βρώμικες κάλτσες. Περιμένω ακόμα το άγγιγμά σου στα χείλη μου για να δεις αν είναι σκληρά... Γενικά... περιμένω.

Σκέφτομαι που ποτέ δε θα σε δω, πως θα στερηθώ τη μεγάλη μας βόλτα, τον περίπατο στα στολισμένα για τα Χριστούγεννα μαγαζιά. Σκέφτομαι πως δε θα κωλοκάτσουμε ποτέ στην παραλία Δεκέμβρη μήνα για να μιλήσουμε. Σκέφτομαι πως δε θα μάθω ποτέ αν είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που τους επιτρέπεις να σπάσουν τους κύκλους σου και να σε πλησιάσουν. Σκέφτομαι... γενικά.

Πονάω γιατί ποτέ πια δε θα είσαι εδώ να μου πεις αλήθεια, να με κάνεις να σκεφτώ, να με αφήσεις να σε δω να κλαις. Πονάω γιατί δε θα μοιράζεσαι μαζί μου τον πόνο και τον προβληματισμό σου. Πονάω γιατί δε θέλω, δε μπορώ, δεν αντέχω και δε με έμαθες να είμαι μόνος μου. Πονάω γιατί μου σπας τον καθρέφτη της ειλικρίνειας, στο όνομα του οποίου ορκιστήκαμε εκείνο το βράδυ. Πονάω γιατί θέλω να σε βρω, αλλά δεν ξέρω αν θέλεις να βρεθείς. Πονάω... γενικά.

Σε αγαπάω. Σε αγαπάω νιώθοντας λίγος ώστε να μπορέσω να αγαπήσω όλο σου το μεγαλείο. Σε αγαπάω γιατί με κάνεις να σιχαίνομαι τον εαυτό μου γράφοντας ψέματα. Σε αγαπάω γιατί μακριά μου η καρδιά σου είναι ξεριζωμένη και θέλω να σε αγαπάω για να νιώσεις καλύτερα. Σε αγαπάω για όλα αυτά που θέλεις να μου πεις, αλλά δεν το κάνεις. Σε αγαπάω γιατί σε νιώθω, σε αντιλαμβάνομαι, σε καταλαβαίνω. Εσένα και όλα γύρω σου... Σε αγαπάω με την αγάπη που δίνει η λύκαινα στο μωρό δύο ανθρώπων. Διαφορετικοί και ίδιοι... Σε αγαπάω για τα ψηλά και τα χαμηλά που με έφτασες... Σε αγαπάω... όχι γενικά. Σε αγαπάω ειδικά και για μία σου λέξη δίνω τη φωνή μου, για ένα σου αποτύπωμα δίνω το βλέμμα μου, για ένα σου ήχο δίνω την αντίληψή μου. Σε αγαπάω και για την παρουσία σου ξαναγυρνάω στο μηδέν και ξαναζώ...

Μου λείπεις. Γύρνα πίσω... Βάρυνα, περιμένω, σκέφτομαι και πονάω. Σε αγαπάω...