ΤΟ ΚΑΡΕΔΑΚΙ ΜΟΥ

Είναι φοβερό που πιστεύεις πως κάθε ένας είναι ο ιδανικός. Μόλις σου δείξει τρία καλά στοιχεία, αρχίζεις να επεξεργάζεσαι τις λεπτομέρειες και ως εκ θαύματος έχεις φτάσει πριν καν περάσει ένα τέταρτο της ώρας στους γαμήλιους όρκους. Ποιος είναι πιο βλάκας; Αυτός που ξέρει να "πλασάρει" περίτεχνα τον εαυτό του ή εσύ που δεν ξεχωρίζεις το δέρμα από το χρυσό με μπορντό βούλες χαρτί περιτυλίγματος;

Τον τελευταίο καιρό που η λίστα των υποψηφίων ερωτικών μου συντρόφων μοιάζει περισσότερο με λίστα αναμονής για τη συλλεκτική Gucci -και δεν υπονοώ ότι όλα τα βλαστάρια μου έχουν πρωτοξάδερφο ένα Βαρδινογιάννη- έχω μαζέψει διάφορα δείγματα συμπεριφοράς. Για να 'χουμε να λέμε...

Τα παρακάτω ονόματα είναι αληθινά και έχουν κάθε σχέση με την πραγματικότητα. Η σειρά εμφάνισης είναι εντελώς τυχαία. Ελπίζω μόνο να μην είναι ιδιαίτερα εύθικτοι...

Τα πρωτοπαλίκαρα που με έκαναν... jazz!

Ο Διονύσης.

Ο τύπος που βγήκε από μία μακροχρόνια σχέση και τώρα ζει μία πολύ μεστωμένη εφηβεία. Ο τύπος που κουράστηκε να μένει σπίτι και θέλει να δει τους φίλους του, να βγει, να πιει, να διασκεδάσει. Ο τύπος ο γοητευτικός που ξέρει πως με μία κίνηση σε "έριξε", με τη φωνή του σε καθήλωσε, με το βλέμμα του σε μαγνήτισε. Ο Διονύσης με θέλει, του αρέσω... Αυτό μου το δείχνει! Το πράσινο φως για να προχωρήσω δε μου δείχνει. Πάντα με κρατάει πίσω. Δε λέω... Μου ξεκαθάρισε ότι του αρέσω πολύ και επειδή με θεωρεί καλό παιδί (ναι, είμαι από αυτά που στα καλάθια δε χωράνε και στα κοφίνια περισσεύουν!), δε θέλει να με "χαραμίσει" με ένα παιχνίδι ή ένα... jambi που έλεγε κι η αχώνευτη! Και τι να την κάνω, φίλε μου, την ευχή σου να είμαι ακόμα -απελπιστικά;- διαθέσιμος, όταν σου φύγει το σύνδρομο θέλω-να-κάνω-όσα-δε-μπορούσα-με-τον-πρώην-ξαπλωμένο-στο-σβέρκο-μου, ώστε να ζήσουμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα;

Ο Ηλίας.

Ο τύπος ο trendy, ο μοντέρνος, ο εναλλακτικός! Που είναι άμεσος, γρήγορος και... αποτελεσματικός! Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε! Του άρεσα σφόδρα... ή έτσι έλεγε. Σφράγισε τη γνωριμία μας με ένα πολύ παθιασμένο φιλί. Ζήτησε να αποσυρθούμε στα ενδότερα διαμερίσματα και με ταχύτητα που συναγωνίζεται αυτή του φωτός με... αποθέωσε. Δε θα είμαι άδικος... Ήταν τέλεια! Αλλά τίποτα δεν κρατάει πολύ, σωστά; Σωστά, θα βιαστώ να απαντήσω εγώ ο καταθλιπτικός και μίζερος άνθρωπος. Γιατί μετά το μεγαλείο της κορυφής μου έδειξε και τους πρόποδες του βουνού! Και μάλιστα η πτώση είχε ταχύτητα μεγαλύτερη κι από αυτή του φωτός! Αυτό δεν ήταν γνωριμία-sex! Αυτό ήταν συνέδριο επιστημονικής διείσδυσης... Γιατί καλή, γλυκέ μου, η παραδοχή του πόσο καλά περάσαμε, αλλά η φράση "συγγνώμη, αλλά είμαι πολύ περίεργος" δε μου κάνει... Γιατί αν σου έκανα εγώ και σε χάλασε η κουρτίνα του μπάνιου ή το μπαμπού που άρχισε να μαραίνεται, τότε έχεις μεγάλο πρόβλημα! Και θα πρότεινα να το κοιτάξεις.

Ο Νικόλας.

Ο τύπος ο αντιδραστικός, ο συμβατός μου, το alter ego! Ναι, ναι... Με συμπληρώνει, με ανέχεται, με προσέχει, με προστατεύει, με καταλαβαίνει, με αγαπάει. Και τα νιώθω όλα αυτά. Του το αναγνωρίζω και το εκτιμώ... Αλλά δε με θέλει! Με θέλει στη ζωή του με διαφορετικό τρόπο από αυτόν που τον θέλω εγώ στη δική μου... Γιατί ωραίο πράγμα να νιώθεις έναν άνθρωπο και να του "βγάζεις το καπέλο", επειδή σε κάνει καλύτερο άνθρωπο (πλάκα πλάκα είναι τιμητικό έτσι όπως το βλέπω τώρα!!!), αλλά αν δεν του βγάλεις και τα μάτια χάνεται η μαγεία του έρωτα... Τώρα θα μου πεις "ποιου έρωτα, ρε βλαμμένε;". Ξέρω τι λέω... Του δικού μου του έρωτα που χάνεται μέρα με τη μέρα, γιατί εκδηλώθηκε και έπεσε στο κενό. Ποιο κενό δηλαδή; Στην τρύπα του όζοντος έπεσε! Τέτοια οικολογική καταστροφή (μην απορείς, γιατί ο έρωτας μου για το Νικόλα κάποια στιγμή με έκανε φυτό!) είχε καιρό να δει ο τόπος. Αν όχι από τη Βίβλο, τότε σίγουρα από το '86 και το Τσέρνομπιλ. Θεός φυλάξοι ή Θου, Κύριε, φυλακί τω στόματί μου; Who knows?
Ο Χριστόφορος.
Ο τύπος ο όμορφος, ο δημιουργικός, ο ελαφρώς μυστικοπαθής. Ο τύπος που με τον καιρό σου φαίνεται και λίγο sex maniac. Μην κουνάς το κεφάλι σου έχοντας στη μούρη σου την έκφραση τύπου άσε-μας-ρε-φίλε-που-σε-ενοχλούν-τα-υπερδραστήρια-πουλιά, γιατί έχει διαφορά... Γιατί καλό το sex και μάλιστα το πολύ sex, όταν είσαι (έστω στο κρεβάτι) με κάποιον που γουστάρεις πολύ και σου εξάπτει τη φαντασία και τη... φαντασίωση, αλλά όταν όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από το τι φοράς, από το πως κουνιέσαι ή με τι τη βρίσκεις, ε, ναι, τότε έχουμε πρόβλημα. Αρχίζω να μοιάζω λιγάκι με την αποδιοπομπαία αίγα που κάθε τι που συμβαίνει έχει τελικά αντίκτυπο στον κώλο της... Άσχετα από το πόσο ωραίος είναι ο τελευταίος! Ουφ... Με κουράζει η εμμονή,... αν δεν είναι δική μου! Γιατί ποιος σου είπε ότι θέλω όλη την ώρα να τρίβω την πλάτη μου στο σεντόνι, το πλακάκι, τον καναπέ και τον τοίχο; Ή μήπως νομίζεις ότι άλλο πουλί δεν είδαμε, εκτός απ' το δικό σου;


Αύριο μεθαύριο ξέρω ότι θα προστεθούν κι άλλα ονόματα, αλλά πάντα το νόημα θα παραμένει ίδιο! Δεν ξέρω αν γεννήθηκα για να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου, αλλά σίγουρα κάποιοι γεννήθηκαν για να με ταλαιπωρήσουν. Αλλά έτσι... Αγάπη (ή πάθος ή έρωτας ή καλοσύνη ή οίκτος) χωρίς πείσματα, δεν έχει νοστιμάδα! Και στην τελική αν δεν είχα κι όλους αυτούς τους τύπους να μου δίνουν την επιβεβαίωση που χρειάζομαι, δε θα ένιωθα τόσο όμορφος, τόσο γεμάτος, τόσο δυνατός, τόσο... fuckable! Οh... God save the Man!