Το ιστολόγιο αυτό ήταν αφιερωμένο στον άνθρωπο που με ενέπνευσε για να το δημιουργήσω. Τώρα είναι αφιερωμένο σε εμένα. Ένα δώρο στον ίδιο μου τον εαυτό...

14.4.11

ΔΗΛΩΜΕΝΑ

Μου λείπεις.

Ως άνθρωπος.
Ως αγάπη.
Ως υποστήριξη.
Ως έγνοια.
Ως σκέψη.
Ως συνείδηση.

Δε δικαιολογούμαι και δε δικαιολογώ... Όλα έγιναν για κάποιο λόγο. Ή το δέχεσαι ή όχι.
Γι' αυτό σε σκέφτηκα, γι' αυτό εμφανίστηκα, γι' αυτό σου έστειλα.
Δε σε χρεώνω πια, δε με νοιάζει, αν είμαι ακόμα χρεωμένος... Ένα είναι σίγουρο.
Δεν έχω λεφτά να σου πληρώσω τα χρέη μου.

Σου κλείνω το μάτι!

2 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Τι χρέη μπορούσες να αφήσεις;
Λογικά τα συναισθήματα.. οξύμωρο το σχήμα -λογικής-συναισθήματος..

Γιάννης είπε...

@ Hfaistiwnas
Είδες που φτάσαμε; Τετραγωνίζουμε τον κύκλο...
Φιλί, αγοράκι.